Wysiękowe zapalnie ucha środkowego (OME – otitis media with effusion) jest jedną z najczęściej występujących chorób zapalnych ucha środkowego w grupie pacjentów pediatrycznych i charakteryzuje się obecnością płynu w jamie bębenkowej bez cech ostrej infekcji (tj. bólu ucha, zatkanie ucha, gorączka, katar).
Wysiękowe zapalenie ucha środkowego najczęściej przebiega bez ostrych objawów i często jest konsekwencją lub powikłaniem ostrego zapalenia ucha, ale może też występować samodzielnie (nawet jeśli wcześniej nie było infekcji ucha).
Wysiękowe zapalenie ucha środkowego wiąże się z nieprawidłowym funkcjonowaniem trąbki słuchowej (jej funkcją jest wyrównanie ciśnienia w błonie bębenkowej, a także oczyszczanie i ochrona ucha środkowego). W przypadku dysfunkcji trąbki słuchowej w jamie bębenkowej powstaje ujemne ciśnienie, co sprzyja powstawaniu wysięku, a także zaburza funkcjonowanie wyściółki jamy bębenkowej. Obecność wysięku w uchu środkowym doprowadza do upośledzenia ruchomości błony bębenkowej, a w konsekwencji może doprowadzić również do niedosłuchu.
U dzieci do 3. roku życia wysiękowe zapalenie ucha środkowego jest poprzedzone albo współwystępuje z epizodem ostrego zapalenia ucha środowego, natomiast u dzieci powyżej 3. roku życia wysiękowe zapalenie ucha środkowego obserwuje się częściej w przypadku nawracających infekcji górnych dróg oddechowych [3]. Czynnikiem, który sprzyja do rozwoju wysiękowego zapalenia ucha środkowego jest także przerost trzeciego migdałka czy ekspozycja na dym tytoniowy [3].
Statystyki – Jak często występuje wysiękowe zapalenie ucha środkowego?
Zachorowania najczęściej obserwuje się pomiędzy 1. a 2. rokiem życia oraz w wieku przedszkolnym [1].
Według statystyk nawet 80% dzieci do wieku szkolnego przynajmniej raz choruje na wysiękowe zapalenie ucha środkowego, zwłaszcza w sezonie jesienno-zimowym i wczesnowiosennym [3].
Wysiękowe zapalenie ucha środkowego a rozwój mowy
Wysiękowe zapalenie ucha środkowego jest najczęściej spotykaną przyczyną niedosłuchu u dzieci. Płyn w jamie bębenkowej jest przyczyną niedosłuchu mieszanego albo przewodzeniowego do 50 dB. U dzieci niedosłuch objawia się przeważnie nieadekwatną reakcją na głośne dźwięki czy podgłaśnianiem dźwięku w telewizorze lub radiu. Konsekwencjami niedosłuchu mogą być także trudności z koncentracją, nadpobudliwość, opóźniony rozwój mowy albo regres w jej rozwoju, a to może zaburzyć rozwój zdolności poznawczych, rozwój emocjonalny, a także wpłynąć na pogarszający się kontakt z otoczeniem. Rozdrażnienie spowodowane wysiękowym zapaleniem ucha często mylone jest z buntem dwulatka.
U dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym może to także spowodować gorsze wyniki w nauce.
Wysiękowe zapalenie ucha środkowego a rozwój dziecka
Wysiękowe zapalenie ucha środkowego może także powodować zawroty głowy i zaburzenia równowagi. Dzieci, które mają taki trudności unikają ćwiczeń fizycznych i mają gorsze wyniki w sporcie. Większość dzieci nie zgłasza tych dolegliwości, natomiast rodzice i opiekunowie zauważają pewną niezdarność i nieporadność u dzieci, a także częste upadki [3].
Prawie jedna czwarta dzieci z nieleczonym wysiękowym zapaleniem ucha środkowego cierpi na zaburzenia równowagi i zaburzenia przedsionkowe [3].
*W przypadku zaburzeń równowagi konieczna jest diagnoza różnicowa i badanie neurologiczne. Objawy te często nasilają się w trakcie infekcji górnych dróg oddechowych
Przyczyny
Najczęstsze przyczyny wysiękowego zapalenia ucha środkowego to [1]:
- przebyte/nieleczone ostre zapalenia ucha środkowego
- ujemne ciśnienie w jamie bębenkowej
- alergia
- infekcje nosogardła
- nieprawidłowości w budowie twarzoczaszki
- słaba pneumatyzacja wyrostka sutkowatego
- refluks żołądkowo-przełykowy
- przerost migdałka gardłowego
Diagnostyka
W diagnostyce istotny jest wywiad, badanie przy użyciu otoskopu i badanie słuchu – audiometria tonalna -zazwyczaj jest wykonywana po 4 roku życia, ponieważ potrzeba jest współpraca z dzieckiem lub audiometria impedancyjna (tympanometria).
Leczenie
Do głównych metod postępowania należą: obserwacja, leczenie przeciwzapalne, immunostymulujące, steroidy donosowe, leczenie chirurgiczne (formy przewlekłe).
Większość przypadków wysiękowego zapalenia ucha środowego ustępuje samoistnie w przeciągu około 3 miesięcy i nie wymaga leczenia, natomiast w niektórych przypadkach dochodzi do utrwalenia albo nawrotów choroby, dlatego konieczna jest obserwacja i stała kontrola. Obecność wysięku za błoną bębenkową przez okres dłuższy niż 3 miesiące (postać przewlekła) świadczy o procesie przewlekłym i może prowadzić do trwałego ubytku słuchu i w konsekwencji do opóźnienia rozwoju mowy [3].
Leczenie zachowawcze:
- steoidy donosowe
- autoinflacja (przedmuchiwanie trąbek słuchowych za pomocą manewru baloników nadmuchiwanych nosem)
Leczenie chirurgiczne:
- adenotomia
- drenaż wentylacyjny ucha środkowego (to nacięcie błony bębenkowej i odessanie zalegającej wydzieliny, a następnie przepłukanie jamy bębenkowej i założenie dreników tympanostomijnych w celu utrzymania perforacji, zapobiegające gromadzeniu się wysięku)
W przypadku drenażu można zaobserwować ustąpienie objawów od razu po zabiegu (np. poprawa słuchu i równowagi). Jednakże w przypadku drenażu utrzymanie tego stanu będzie tak długie, jak będzie on obecny w błonie bębenkowej (ok. 6 miesięcy, a czasem krócej ponieważ często dochodzi do przedwczesnego wypadnięcia dreników). Drenaż ucha środkowego, jest leczeniem objawowym, a nie przyczynowym [4].
W przypadku wysiękowego zapalenia ucha kluczowe jest usunięcie przyczyny. O metodzie leczenia decyduje laryngolog.
Bibliografia:
[1] Kuczkowski J., Aktualne problemy w rozpoznawaniu i leczeniu ostrego i wysiękowego zapalenia ucha środkowego [w:] Via Medica, s. 287-294, 2011.
[2] Niedzielski A., Mielnik-Niedzielska G., Zawroty głowy a wysiękowe zapalenie ucha środkowego u dzieci, [w:] Otorynolaryngologia, 2014, s. 6-11.
[3] Niemczyk E., Dębska M., Zawadzka-Głos L., Wysiękowe zapalenie ucha – problem nadal aktualny, [w:] Nowa Pediatria, 2014.
[4] Prauzińska M., Szydłowski J., Pucher B., Polski B., Postępowanie w przypadku nawracającego wysiękowego zapalenia ucha środkowego z postępującym niedosłuchem, [w:] Family Medicine & Primary Care Review, 2013, s. 504-506.
Bardzo dobry artykuł. Dużo ważnych informacji. Świetnie się go czyta👍👏