Z powodu nagłych, głośnych dźwięków np. takich jak fajerwerki czy wielokrotnej ekspozycji na głośne dźwięki może wystąpić tymczasowe lub trwałe uszkodzenie słuchu. Każdego roku zarówno dzieci, jak i dorośli, doświadczają uszkodzenia słuchu w wyniku fajerwerków.
Według Komisji ds. Bezpieczeństwa Produktów Konsumenckich 16% urazów spowodowanych fajerwerkami dotyczy głowy, twarzy i uszu.
Jak chronić słuch?
ASHA radzi, by [2]:
- używać ochrony słuchu (dla dorosłych mogą to być zatyczki do uszu, a dla dzieci nauszniki),
- zachować bezpieczną odległość od źródła hałasu (np. od miejsca startu fajerwerków, pamiętaj, że im bliżej jesteś tym większe jest prawdopodobieństwo uszkodzenia słuchu!)
- poznać swoje ograniczenia (jeśli odczuwasz dzwonienie w uszach albo inny dyskomfort, to najlepiej będzie jeśli opuścisz hałaśliwą sytuację)
Natężenie dźwięku na poziomie 50-80 dB jest dla nas przyjemne i jest to bezpieczny poziom. Normalna rozmowa to zwykle około 60 dB.
Pojedynczy głośny wybuch czy eksplozja trwająca krócej niż 1 sekundę, może spowodować natychmiastowe trwałe uszkodzenie słuchu. Mimo że czas trwania takiego impulsu jest krótki, to tego rodzaju hałas jest bardzo uciążliwy. Źródło hałasu impulsywnego/hałasu uderzeniowego może pochodzić na przykład z fajerwerk czy strzału. Hałas impulsywny większy niż 140 dB, stanowi próg bólu dla ucha ludzkiego i może powodować uszkodzenie słuchu nawet p krótkim narażeniu na hałas.
Fajerwerki czy petardy mogą mieć nawet 150 dB-175 dB, jest to znacznie powyżej tego, co jest bezpieczne dla słuchu.
Kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa uszu ma odległość między tobą/dzieckiem a miejscem startu wystrzału fajerwerków. Im większa odległość tym lepiej dla twoich uszu (a także innych części ciała!).
Zalecenia WHO
WHO zaleca, aby dorośli nie byli narażenia na więcej niż 140 dB szczytowego ciśnienia akustycznego, natomiast dla dzieci rekomendacja do 120 dB. Niemowlęta w ogóle nie powinny być wystawione na działanie hałasu spowodowanego fajerwerkami, ponieważ doświadczają największego ciśnienia akustycznego. Dzieci powinny znajdować się w bezpiecznej odległości, czyli ok 50-60 metrów od fajerwerków, a dorośli 15-20 metrów.
Hałas i jego wpływ na dziecko
Małe dzieci (mniej więcej do 6 roku życia) bardzo często nie lubią nagłych i głośnych dźwięków, ponieważ odbierają je jako przerażające, oznaczające zagrożenie czy niebezpieczeństwo.
Ważne jest, by wiedzieć, jakie inne dźwięki wywołują u dziecka negatywną reakcję, strach czy doświadczenie fizycznego bólu. W takiej sytuacji możesz na przykład porozmawiać z dzieckiem, uspokoić je i wyjaśnić co wydało taki dźwięk i dlaczego, ponieważ może to pomóc dziecku zmniejszyć jego niepokój. NIE WOLNO zmuszać dziecka do kontaktu z tymi dźwiękami, których nie lubi.
Osoby ze spektrum autyzmu
Niestety wciąż niewiele mówi się o tym, jak stresująca może być dla osób z autyzmem noc sylwestrowa.
Osoby ze spektrum autyzmu lubią mieć wszystko pod kontrolą, nie lubią zmian i gdy coś się dzieje nagle, na co wcześniej nie są przygotowani. Ponadto osoby z autyzmem bardzo często mają nadwrażliwość na dźwięki, zapachy, światło czy dotyk. Dlatego huczna sylwestrowa noc, a także wybuch fajerwerk podczas spaceru, może spowodować to, że dziecko wpadnie w szał, zareaguje agresją albo autoagresją.
Warto jest przygotować dziecko z autyzmem na sylwestrową noc. Dobrym pomysłem jest zaopatrzenie dziecka w słuchawki wygłuszające.
PAMIĘTAJ! Jeśli po głośnym wydarzeniu (np. po sylwestrze/koncercie) odczuwasz ból, dzwonienie w uszach albo masz problemy ze słyszeniem, to skontaktuj się z audiologiem!
Bibliografia:
[1] Behrbohm H., Kaschke O., Nawka T., Swift A., Choroby ucha nosa i gardła, Edra Urban & Partner, 2011.
[2] Fireworks Safety: ASHA Urges Hearing Protection This July 4th, asha.org (dostęp: 31 grudzień 2021 r.)
[3] Harrison R., Noise-induced hearing loss in children: A ‘less than silent’ environmental danger [in:] Paediatr Child Health, 2008, 377–382.
[4] Levey S., Fligor B., Ginocchi C., Kagimbi L., The Effects of Noise-Induced Hearing Loss on Children and Young Adults [in:] Communication science and disorders, 2012, 76-83.
